Zanim zaczniesz, zrób kopię zapasową każdego pliku w systemie. Instalacja może wymazać wszystkie dane z twardego dysku! Programy używane podczas instalacji są pewne i sprawdzone, wiele z nich jest używanych z powodzeniem od lat, jednak jeden błędny ruch może Cię dużo kosztować. Nawet po zrobieniu kopii zapasowej bądź uważny/uważna i przemyśl zawsze swoje odpowiedzi i ruchy. Dwie minuty myślenia mogą zaoszczędzić godzin pracy.
Jeśli planujesz mieć więcej niż jeden system operacyjny zainstalowany w komputerze, upewnij się, że dysponujesz nośnikiem instalacyjnym pozostałych systemów. Zwłaszcza, jeśli masz zamiar dzielić dysk, być może zajdzie potrzeba odtworzenia programu ładującego system (ang. boot loader) lub -- w niektórych przypadkach (np. Macintosh) -- całego systemu.
Oprócz tego dokumentu będą Ci potrzebne: strona podręcznika dla programu
fdisk, podręcznik obsługi dselect, oraz Linux for SPARC Processors
FAQ.
Jeśli Twój komputer jest podłączony do sieci przez 24 godziny na dobę (tj. połączenie Ethernet lub podobne -- nie połączenie modemowe), powinieneś/powinnaś poprosić administratora sieci o następujące informacje:
Jeśli jedynym łączem sieciowym Twojego komputera jest połączenie szeregowe przy użyciu PPP lub podobnego połączenia modemowego, prawdopodobnie nie będziesz instalować systemu podstawowego przez sieć. W takim przypadku nie przejmuj się konfiguracją sieci aż do czasu zakończenia instalacji. Konfiguracja połączenia PPP jest wyjaśniona poniżej, w rozdziale Konfiguracja PPP, Rozdział 7.24.
Czasem trzeba nieco zmienić ustawienia systemu przed instalacją. Najgorzej jest na platformie x86, w innych architekturach ustawienia sprzętu są znacznie prostsze.
Ten rozdział opisuje konfigurację sprzętu, która może być potrzebna przed instalacją Debiana. Ogólnie rzecz biorąc, wymaga to sprawdzenia i ewentualnie odpowiedniego ustawienia firmware Twojego systemu. ``Firmware'' to rdzenne oprogramowanie używane przez sprzęt, jest najczęściej uruchamiane podczas startu komputera (po włączeniu zasilania).
OpenBoot wykonuje funkcje niezbędne do uruchomienia komputera architektury SPARC. Ma podobną funkcję jak BIOS w architekturze x86, ale jest znacznie przyjemniejszy. Program ładujący Suna ma wbudowany interpreter języka Forth, który umożliwia wykonanie niejednego zadania, takiego jak przeprowadzenie testów diagnostycznych, tworzenia prostych skryptów itp.
Aby dostać się do znaku zachęty należy przytrzymać wciśnięty klawisz Stop (na starszych klawiaturach typu 4, użyj klawisza L1, jeśli masz kontroler klawiatury PC, użyj klawisza Break) i naciśnij klawisz A. Pokaże się wtedy znak zachęty: ok lub >. Lepiej jest używać zachęty ok, więc jeśli pojawi się zachęta starego typu, naciśnij `n' aby dostać się do zachęty nowego typu.
Można użyć OpenBoot aby załadować system z konkretnego urządzenia lub aby
zmienić domyślne urządzenie, z którego nastąpi start systemu. Będziesz
musiał/musiała poznać kilka szczegółów na temat nazewnictwa urządzeń w
OpenBoot, różni się ono znacznie od nazewnictwa Linuksowego, opisanego w Nazwy urządzeń w Linuksie,
Rozdział 4.3. Także komenda będzie różna w zależności od posiadanej wersji
OpenBoot. Więcej informacji można znaleźć w Sun
OpenBoot Reference.
W nowszych wersjach można używać nazw takich jak ``floppy'', ``cdrom'',
``net'', ``disk'', lub ``disk2''. Urządzenie ``net'' służy do uruchamiania
systemu z sieci. Dodatkowo można określić konkretną partycję dysku:
``disk2:a'' oznacza pierwszą partycję dysku drugiego. Pełne nazwy urządzeń
OpenBoot mają formę:
nazwa-sterownika@adres-jednostki:argumenty-urządzenia.
W starszych wersjach OpenBoot nazewnictwo jest nieco inne: dyskietka nosi nazwę
``/fd'', a dyski SCSI ``sd(kontroler,
identyfikator-dysku, disk-lun)''. Komenda
show-devs w nowszych wersjach OpenBoot pozwala na obejrzenie nazw
obecnie skonfigurowanych urządzeń. Pełne informacje, niezależnie od wersji
dostępne są w Sun
OpenBoot Reference.
Aby uruchomić system z konkretnego urządzenia użyj komendy boot
urządzenie. Możesz ustawić dane zachowanie jako domyślne
używając komendy setenv. Jednak nazwa zmiennej, którą należy
ustawić zmieniła się między wersjami OpenBoot. W OpenBoot 1.x użyj komendy
setenv boot-from urządzenie. W następnych wersjach
OpenBoot należy użyć komendy setenv boot-device
urządzenie. Zwróć uwagę, że można to także ustawić za pomocą
komendy eeprom w systemie Solaris, lub modyfikując odpowiednie
pliki w katalogu /proc/openprom/options/ w Linuksie (np.
echo disk1:1 > /proc/openprom/options/boot-device w Linuksie,
lub eeprom boot-device=disk1:1 w Solaris).
Wielu ludzi próbuje używać procesora przy większej prędkości niż ta, do której
został przeznaczony. Czasem to działa, ale jest czułe na temperaturę i inne
czynniki i może zniszczyć system. Jeden z autorów tego dokumentu używał z
powodzeniem przetaktowanego systemu przez rok, ale później system zaczął
przerywać działanie programu gcc podczas kompilacji jądra systemu
operacyjnego. Przywrócenie prędkości procesora do nominalnej wartości
rozwiązało problem.
Kompilator gcc często jako pierwszy odczuwa uszkodzone kości
pamięci (lub inne problemy, które w nieprzewidziany sposób zmieniają dane)
ponieważ buduje w pamięci ogromne struktury danych, które przemierza wiele
razy. Błąd w tych strukturach spowoduje próbę wykonania nieprawidłowej
instrukcji lub dostępu do nieistniejącego obszaru pamięci. Symptomem będzie
śmierć gcc z powodu niespodziewanego sygnału.
porridge@pandora.info.bielsko.pl