Instalacja Debiana GNU/Linux 2.2 dla architektury Alpha
Część 8 Kolejne kroki oraz gdzie znaleźć więcej informacji

8.1 Jeśli jesteś nowy/nowa w UNIX-ie

Jeśli od niedawna używasz UNIX-a, powinieneś/powinnaś kupić kilka książek i zacząć je czytać. Unix FAQ zawiera wiele odnośników do książek i grup dyskusyjnych, które mogą okazać się pomocne. Możesz przeczytać też User-Friendly Unix FAQ.

Linux to rodzaj UNIX-a. Na stronach Linux Documentation Project (LDP) (Projektu dokumentacji Linuksa) znaleźć można wiele dokumentów HOWTO i książek w postaci elektronicznej związanych z Linuksem. Wiele z tych dokumentów można zainstalować we własnym systemie. W tym celu wystarczy zainstalować pakiet doc-linux-html (wersje HTML) lub doc-linux-text (wersje ASCII). Dokumenty znajdą się w katalogu /usr/doc/HOWTO. Dostępne są też przetłumaczone wersje tych dokumentów. Polskich użytkowników z pewnością zainteresują pakiety doc-linux-pl (odpowiednik doc-linux-text) i doc-linux-pl-html (odpowiednik doc-linux-html) zawierające dokumentację przetłumaczoną przez członków projektu JTZ.

Informacje na temat samego Debiana można znaleźć poniżej.

8.2 Orientacja w Debianie

Debian jest trochę inny niż pozostałe dystrybucje. Nawet jeśli znasz Linuksa z innych dystrybucji, powinieneś/powinnaś dowiedzieć się kilku rzeczy o Debianie aby utrzymać system w dobrym stanie. Ten rozdział zawiera materiał, który pozwoli Ci oswoić się z Debianem. Nie jest to podręcznik użytkowania systemu, ale jedynie zarys systemu dla tych, którym bardzo się spieszy.

Najważniejszą rzeczą, z którą należy się oswoić jest system zarządzania pakietami. Chodzi głównie o to, aby pozwolić systemowi zarządzania pakietami sprawować kontrolę nad dużymi częściami systemu. Między innymi:

• /usr (z wyłączeniem /usr/local)
• /var (możesz utworzyć /var/local i użyć go do dowolnych celów)
• /bin
• /sbin
• /lib

Jeśli na przykład samodzielnie zamienisz plik /usr/bin/perl, będzie działał, ale po uaktualnieniu pakietu perl plik ten zostanie zamieniony na wersję z pakietu. Eksperci mogą to obejść ustawiając pakiety w tryb ``hold'' w programie dselect.

8.3 Inne dokumenty i źródła informacji

Jeśli potrzebujesz informacji na temat konkretnego programu, powinieneś/powinnaś najpierw spróbować użyć komendy man program, lub infoprogram.

W katalogu /usr/doc także można znaleźć wiele dokumentów. W szczególności /usr/doc/HOWTO i /usr/doc/FAQ zawierają wiele interesujących informacji.

Strony WWW Debiana zawierają wiele informacji na temat Debiana. W szczególności warto przejżeć Debian FAQ i archiwa list dyskusyjnych Debiana. Członkowie społeczności Debiana sami na wzajem się wspierają; aby zapisać się na listę dyskusyjną Debiana (jedną lub więcej) zobacz służącą do tego stronę.

8.4 Kompilowanie nowego jądra

Po co kompilować nowe jądro? Często nie jest to potrzebne, ponieważ standardowe jądro dostarczane z Debianem obsługuje większość konfiguracji. Jednak można skompilować nowe jądro aby:

• korzystać ze specjalnego sprzętu lub pozbyć się konfliktów sprzętowych, które mogą wystąpić w przypadku standardowego jądra
• korzystać ze sprzętu lub opcji takich jak APM (zarządzanie energią) lub SMP (obsługa wielu procesorów), które nie są włączone do standardowego jądra
• zoptymalizować jądro usuwając zbędne sterowniki, co może przyspieszyć czas ładowania systemu
• użyć opcji jądra wyłączonych w standardowym jądrze (np. obsługa firewall-i sieciowych)
• korzystać z uaktualnionej lub rozwojowej wersji jądra
• zrobić wrażenie na kolegach/koleżankach, wypróbować nowe rzeczy

Nie bój się samodzielnie kompilować jądra. Nie jest to trudne, a przynosi korzyści.

Aby skompilować jądro sposobem Debiana, potrzebne będą następujące pakiety: kernel-package, kernel-source-2.2.18pre21 (najnowsza wersja w czasie pisania tego dokumentu), fakeroot i kilka innych, które prawdopodobnie są już zainstalowane (plik /usr/share/doc/kernel-package/README.gz zawiera kompletną listę).

Zwróć uwagę, że nie musisz kompilować jądra ``sposobem Debiana'', ale używanie systemu zarządzania pakietami do zarządzania jądrem jest bezpieczniejsze i łatwiejsze. W zasadzie źródła Linuksa można wziąć prosto od Linusa, zamiast z pakietu kernel-source-2.2.18pre21 jednocześnie kompilując je przy pomocy kernel-package.

Zwróć uwagę, że w katalogu /usr/share/doc/kernel-package można znaleźć pełną dokumentację na temat używania kernel-package. Ten rozdział jest jedynie krótkim przewodnikiem.

Od tąd zakładamy, że źródła jądra znajdują się w katalogu /usr/local/src, i że jądro jest w wersji 2.2.18pre21. Jako root utwórz podkatalog katalogu /usr/local/src i zmień właściciela tego katalogu na swoje zwykłe konto (nie administratora). Zaloguj się na swoje zwykłe konto i przejdź do katalogu, w którym chcesz odpakować źródła jądra (cd /usr/local/src), wypakuj źródła (tar xIf /usr/src/kernel-source-2.2.18pre21.tar.bz2), wejdź do utworzonego katalogu (cd kernel-source-2.2.18pre21/). Teraz możesz skonfigurować jądro. Uruchom make xconfig jeśli system X11 jest zainstalowany, skonfigurowany i uruchomiony, make menuconfig jeśli jest inaczej (w tym przypadku należy wcześniej zainstalować pakiet ncurses-dev). Czytaj teksty pomocy i wybieraj uważnie. Jeśli masz wątpliwości, zazwyczaj lepiej jest włączyć do jądra sterownik (oprogramowanie, które zarządza urządzeniami zewnętrznymi, takimi jak karty Ethernet, kontrolery SCSI itp.), co do którego nie masz pewności. Bądź uważny/uważna: inne opcje, nie odnoszące się do konkretnego sprzętu, a których nie rozumiesz powinny zostać nietknięte (należy zostawić wartości domyślne). Nie zapomnij włączyć opcji ``Kernel module loader'' w części ``Loadable module support'' i ``Enhanced Real Time Clock Support'' w ``Character devices'' (nie są one zaznaczone domyślnie). W przeciwnym wypadku mogą wystąpić problemy z Debianem. Jeśli nie są Ci potrzebne wszystkie opcje sterownika zegaru czasu rzeczywistego możesz (i jest to zalecane) nałożenie łaty Light-weight RTC a następnie wybranie opcji ``light-weight'' w czasie konfiguracji jądra.

Wyczyść drzewo katalogów źródła i parametry kernel-package. W tym celu należy wykonać komendę make-kpkg clean.

Następnie skompiluj jądro: fakeroot make-kpkg --revision=custom.1.0 kernel_image. Numer podwersji ``1.0'' można dowolnie zmienić. Jest to tylko numer, który będzie pomagał Ci panować nad kolejnymi gotowymi jądrami. Podobnie w miejsce ``custom'' można wstawić dowolne słowo (np. nazwę systemu). Kompilacja jądra może zająć dłuższą chwilę, w zależności od mocy maszyny.

Po zakończeniu kompilacji należy zainstalować pakiet z jądrem tak samo, jak każdy inny. Jako root wykonaj komendę dpkg -i ../kernel-image-2.2.18pre21-podarch_custom.1.0_alpha.deb. Część podarch oznacza opcjonalną pod-architekturę zależną od ustawionych podczas konfiguracji jądra opcji. dpkg -i kernel-image... spowoduje zainstalowanie jądra z wszystkimi potrzebnymi dodatkowymi plikami. Na przykład zostanie zainstalowany poprawnie plik System.map (przydatny w razie odpluskwiania jądra) i /boot/config-2.2.18pre21 (zawierający konfigurację jądra). Nowy pakiet kernel-image-2.2.18pre21 jest także na tyle sprytny, aby samodzielnie skonfigurować program ładujący jądro, tak aby można je było załadować po restarcie. Jeśli utworzyłeś/utworzyłaś jakieś pakiety modułów, (np. z pakietu pcmcia-source) również będziesz musiał/musiała je zainstalować.

Nadszedł czas na przeładowanie systemu. Przeczytaj uważnie wszystkie ostrzeżenia wygenerowane przez poprzedni krok i wpisz shutdown -r now.

Więcej informacji na temat kernel-package, znajduje sie w katalogu /usr/doc/kernel-package.